Karakter van de Alaskan Malamute

Aanhankelijk, vriendelijk, intelligent, gehoorzaam, lief voor kinderen, prima sledehond, sociaal dier, maar zeer eigenzinnig. Is waanzining groot en sterk. Met de opvoeding moet men veel geduld en begrip op kunnen brengen, maar ook heel consequent en doortastend zijn. Malamute's kunnen zeer eigenzinnig zijn en volgen, wanneer zij zelf het nut er niet van inzien, beslist niet elk commando op. Verder is er een groot verschil in gedrag tussen een individuele hond en hoe ze zich gedragen in roedel. Elke hond individueel kan perfect getraind zijn, zodra ze in roedel op stap zijn is er veel meer competitie wie het alpha-dier is. Daar moet je als tweebener dus veel sterker in je schoenen staan!

Gedrag naar andere honden

In hun gedrag naar honden zijn Malamutes heel duidelijk: hun lichaamstaal is niet mis te verstaan. Ondanks het feit dat ze met soortgenoten voor de slee moeten lopen wil dat niet zeggen dat ze vreemde honden altijd aardig vinden en 'gezellig' willen spelen. Een goede soortgerichte socialisatie met verschillende types honden: groot, klein, pluizig, kaal, wit of zwart, is essentieel maar dan nog, met honden van dezelfde sekse gaan ze een conflict niet uit de weg. Gezien het feit dat een malamute zo ontzettend groot en sterk is zal zijn tegenstander vaak ernstig gewond raken of zelfs gedood worden. Zo zijn er al enkele gevallen bekend dat een malamute een volwassen rottweiler en zelfs een volwassen Rhodesian Ridgeback heeft gedood (om een beeld te geven hoe sterk ze zijn) Volwassen Malamutes zijn doorgaans geen allemansvriendjes en de Malamute-eigenaar zal moeten voorkomen dat zijn hond probeert alle andere honden te laten zien wie de sterkste is. aangezien een malamute vaak het gevecht zal winnen kan dat ervoor zorgen dat hij de schrik van de buurt word. Lijken ze als pup nog lief te spelen, vooral wanneer reuen op de geslachtsrijpe leeftijd komen gaan ze andere reuen beschouwen als serieuze concurrent. In de praktijk betekent dit voor veel Malamutes dat ze niet los kunnen lopen in de nabijheid van andere honden en dat de eigenaar sterk in zijn schoenen moet staan. Letterlijk en figuurlijk.

Maar Malamutes gaan wel heel graag als stel door het leven! Twee honden van tegengestelde sekse is ideaal en dan is het genieten van die prachtige duidelijke hondentaal. Of is het nog wolventaal?

Prooi

Andere dieren zijn prooi. De overlevingsdrang zit erg diep geworteld, dus ook zijn jachtinstinct. Jagen de meeste hondenrassen wel eens achter een kat of wild aan, Malamutes en Husky's gedragen zich nog als een wolf. Dat betekent dat ze jagen, doden èn opeten als ze de kans krijgen. Katten waar hij van jongsafaan mee is opgegroeid zal hij zien als roedelgenoot maar vreemde katten weer niet. Het schattige konijntje van het buurmeisje en de kippen van de boer verderop ziet hij als ontbijt. Met vee en kleinvee is het altijd opletten geblazen! En het spreekt voor zich dat hij in een bos wanneer hij wild ziet of ruikt, onmiddellijk de neiging heeft om er achteraan te gaan, het commando HIER hoort hij al niet meer. Dat is ook één van de redenen waarom veel Malamutes nooit los lopen. Toch heeft hij, als hij los loopt, minder de neiging om te gaan zwerven dan de Husky. Hij komt iets eerder terug.....

De dikke stokharige vacht van de Malamute vereist op zich geen bijzondere verzorging behalve tijdens de ruiperiode. Eén tot twee maal per jaar verruilt hij al zijn haren voor nieuwe en in die weken zal werkelijk niets in uw huis, kledingkast en auto haarvrij zijn. Door deze natuurlijke vacht zijn Malamutes in staat zich vrij goed aan de Belgische weersomstandigheden aan te passen. Hierdoor kunnen ze zowel in huis als buiten in de (hecht-niet-te-veel-waarde-aan-een-nette) tuin of grote kennel worden gehouden. Malamutes zijn absoluut niet erfvast of trouw aan de baas als hij/zij uit zicht is, een goede omheining van zo'n 2 meter (en het liefst ook nog wat in de grond) is echt noodzakelijk want daar buiten lokt het avontuur!
In huis is hij een prettige, rustige, soms zelfs lui-ogende hond. Het is absoluut geen nerveuze aandachttrekker die zijn baas de hele dag voor de voeten loopt mits hij voldoende beweging krijgt! Komt hij buiten de deur te kort dan zal hij zijn energie in andere zaken gaan steken: in de tuin proberen naar Australië te graven (of staan de plantjes hem niet aan?), van een bankstel een stoel maken, het behang was toch ook al niet mooi etc. En als hij dan ook nog alleen thuis moet blijven dan nog een maar huilconcert voor de hele buurt erbij! Omdat het nog echte roedeldieren zijn, kunnen sommigen sowieso moeite hebben met het alleen thuis zijn en dat uiten ze door iedereen te laten horen waar ze zijn.

Moeilijk op te voeden?

Alle honden leren door te associëren, het gaat dan vooral om de associatie met de eerste keer waarop de hond bepaald gedrag vertoont: was dat leuk of niet leuk. Malamutes zijn daarin niets anders, ze zijn alleen hooguit soms wat inventiever (sommigen noemen het 'sneeky' omdat hij zo dondersgoed weet wanneer hij zijn slag kan slaan) en hebben wat meer oerdriften zoals jagen en voedsel vergaren. Dat betekent dat de Malamute-eigenaar vooruit moet kunnen denken om zo te voorkomen dat de hond met zijn pogingen succes heeft.

De Malamute gaat er graag op uit met zijn mensen en, als het aan hem ligt, soms ook net zo graag alleen. Slaafsheid of van nature baasgerichtheid zoals je dat bijvoorbeeld bij een herderachtig ras aantreft is een Malamute vreemd. Hij moet zo jong mogelijk leren om op zijn baas te letten. De wereld draait om zijn baas en niet om hem. Als hem dat ook nog af en toe wat oplevert in de vorm van een beloning ('liefde' gaat door de maag) dan kan ook een Malamute het best ver schoppen in de gehoorzaamheid. Dat poolhonden niets kunnen leren is onzin, het is vooral de eigenaar die soms meer inzet en doorzettingsvermogen nodig heeft (the sky is the limit!) dan bij de meer baasgerichte rassen en verder is het een kwestie van de juiste gebruiksaanwijzing.

Malamutes kunnen niet alleen hun poten maar ook hun koppie goed gebruiken. Honden worden zelfs vaak nog vermoeider van mentale bezigheden dan van fysieke. Clickertraining, gehoorzaamheidstraining, speuren en zelfs behendigheid zijn dan ook voor een Malamute prima bezigheden. Er zijn inmiddels heel wat Malamutes die anderen versteld doen staan op gebied van gehoorzaamheid!

Hoeveel beweging?

In wezen is het nog een echte werkhond. Dagelijks een blokje om is voor hem dan ook absoluut niet genoeg. Een paar uur per dag voor een volwassen hond is beter. Een Malamute heeft het liefst een 'outdoor'-baas die veel met zijn hond onderneemt. Als hij dan niet voor de slee of kar kan, dan graag lange wandelingen, naast de fiets of voor een speciale step lopen (als het niet te warm is beneden de 15 graden) en mee op trektochten is natuurlijk ideaal.

Aan de Malamute-eigenaar de jarenlange taak om er voor te zorgen dat zijn hond opgewekt en gezond blijft door voldoende beweging en de juiste begeleiding. Alleen dan laat deze prachtige oerhond zich van zijn beste kant zien en is hij een genot om mee samen te leven!

Kinderen en de Malamute, Malamutes en kinderen

Ten opzichte van kinderen hebben de meeste Malamutes een gemiddelde tolerantie. Maar alleen ze als pup natuurlijk goed gesocialiseerd zijn met kinderen en geen nare ervaringen hebben opgedaan. Net als bij iedere hond geldt ook bij de Malamute dat kinderen de omgangsregels moeten kennen en in acht moeten nemen, vandaar dat het essentieel is dat een kind nooit zonder toezicht van de ouder met de hond alleen wordt gelaten. Malamutes zijn geen geschikte 'speelkameraadjes' niet alleen door hun grootte en soms lompheid maar ook omdat ze totaal andere interesses hebben dan kinderen. Extra aandachtspunt bij de Malamute kan zijn dat sommigen nogal voedselgericht zijn (ze staan immers oerhonden (wolven) en willen overleven). Zeker in een huishouden met kleine kinderen moet men daar heel attent op zijn, zonder kwade opzet kunnen er toch ongelukken gebeuren. Onze pups groeien op met kinderen wat hier dus geen problemen zal vormen.

Naar onbekende mensen is de Malamute meestal passief tot actief vriendelijk van aard. Dat betekent dat zijn gedrag naar vreemden kan variëren van vrij onverschillig, negerend ("als je toch niks lekkers bij je hebt") tot een aanhalige knuffelaar. Hij is absoluut niet gefokt om zijn baas of de bezittingen van zijn baas te beschermen: waaks of agressief naar onbekende mensen is een goed gesocialiseerde Malamute vrijwel nooit. Ondanks zijn, voor sommigen, afschrikwekkende wolfachtige uiterlijk kan bezoek gewoon binnen komen. De meeste Malamutes kunnen niet eens blaffen. Maar er zijn wel heel vocale typetjes bij; die joelen en huilen in allerlei toonhoogtes ter begroeting. Maar een malamute zal indien hij een slecht gevoel heeft bij een persoon of een persoon met kwade bedoelingen zijn eigen baas (roedel) beschermen. Op de Amerika's bijt incidenten lijst komt de malamute voor. Over een periode van 10 jaar zouden voor zover bekend 5 volwassen mensen zijn gedood door malamute's. Dit zou om (vreemden) gaan die het terrein van de roedel zouden hebben betreden. Maar aangezien er meer bijt incidenten zijn geweest bij andere hondenrassen staat de malamute niet op de gevaren lijst. Maar aangezien de malamute zo sterk is zal een bijt incident vaak tot rampzalige gevolgen kunnen leiden.

Maar bekende mensen, juist degenen waarmee hij nauw samen leeft, kunnen te maken krijgen met zijn dominante trekjes. Een Malamute heeft zeer sterk de neiging om de grenzen van zijn eigenaren uit te testen. Geef hem één vinger, wees inconsequent of te toegeeflijk en hij bepaalt uiteindelijk waar je mag gaan en staan. Hij weet exact bij wie hij hoe ver kan gaan. Een volwassen hond van zo'n 40 a 50 kg die merkt dat hij agressie succesvol kan inzetten moet niet worden onderschat. Een Malamute moet echt van heel jong af, als hij nog een 8 weken oud schattig wollebolletje is, zeer consequent en duidelijk worden opgevoed. Dat wil niet zeggen dat hij persé een harde aanpak nodig heeft maar wel één met kennis van zaken. Verdiep u dus al voor de aanschaf goed in hondengedrag, taal en opvoeding. Een Malamute-eigenaar moet de hond fysiek en ook mentaal de baas zijn. Eenmaal volwassen is een Malamute te sterk om de rollen nog om te draaien.

Het gedrag van een rashond hangt vooral af van het doel waar hij oorspronkelijk voor gefokt is. Bij de Malamute was dat voornamelijk werken en overleven onder de meest barre omstandigheden. Dit bepaalt nog steeds zijn huidige karakter: overleven = eerst ik en dan pas jij. Het is een slimme en sterke hond. De Malamute is niet te vergelijken met bijvoorbeeld de populairdere herders of retrievers en dat is niet voor niets: zijn temperament en de vele oerdriften waar hij nog steeds over beschikt maken hem niet tot een van de gemakkelijkste rassen. Een Malamute-eigenaar moet daarom de nodige inspanningen leveren om zijn hond goed op te voeden en te begeleiden. Hier leeft hij immers niet in een uitgestrekt poolgebied maar in een dichtbevolkte omgeving waaraan hij zich zal moeten aanpassen.

Het gedrag van een Malamute valt te begrijpen uit de oorspronkelijke gebruiksfunctie. Malamutes waren altijd werkhonden die van uit het wild verder gefokt zijn. Pas sedert 1950 zijn ze op wat grotere schaal als huishond geïntroduceerd De Malamute anno 2002 vertoont nog steeds het gedrag dat verband houdt met zijn oorspronkelijke werk, zoals het trekken van zware sledevrachten. In zijn oorspronkelijke takenpakket zat ook het meegaan op jacht. Dat jagen is hij nog niet verleerd en daarbij toont hij veel inzet, een ‘killersinstinct’ wel te verstaan. Dat maakt het vaak lastig hem los te laten lopen.